|
“De
voorplaat"
"De
knapste voorplaten die Panorama sieren, zijn sinds jaar en dag getekend
door Kurt Ard. Zijn stijl is zo raak en zijn techniek zo geraffineerd,
dat iedereen ervan onder de indruk raakt. Zijn plaat van deze week zit
weer vol humoristische trekjes. “De idee is: ik heb geen idee. Er ligt
een heel jaar voor me, met tweeënvijftig weken. Het zijn tweeënvijftig
uitdagingen, maar mijn papier is blank en mijn hoofd leeg. Peter, mijn
zoontje, kijkt op het tekenbord of er al wat op staat, maar het papier
is zo maagdelijk als een top van de Himalaya.”
Voorplaten
verzinnen en tekenen is het vak van Kurt Ard en wij willen over deze
begaafde medewerker graag iets meer vertellen. Wij hopen daarmee tevens
de nieuwsgierigheid van tal van lezers te bevredigen. In de eerste
plaats moet u dan weten, dat een tekenaar (evenals een fotograaf en een
schrijver) door de Conventie van Genève het recht heeft gekregen zijn
produkt eenmaal in elk land te verkopen, tenminste wanneer hij niet in
vaste loondienst is van een bedrijf. Kurt Ard is zo’n vrije vogel. Hij
woont in Holte, een aardig dorp in Denemarken, niet ver van Kopenhagen,
en heeft zijn studio aan huis. Hij deelt zijn tijd zelf in, bepaalt bij
voorkeur zelf wat hij gaat tekenen en zendt zijn platen op goed geluk
naar zijn vaste afnemers. Dat zijn er zes, waarvan de bekendste zijn:
Family Journal in Denemarken, Hör Zu in Duitsland en Panorama in
Nederland. Hij kan hoge honoraria bedingen en dat geeft hem de kans een
fijn huis, geheel ontworpen en ingericht door hemzelf, te bewonen met
zijn vrouw Ulla. Kurt en Ulla hebben twee kinderen: Peter van vijf en
Pia van twee. De aandachtige lezer zal hen meer dan eens op onze
voorplaten hebben aangetroffen, want kinderen zijn een onuitputtelijke
bron van humor en papa is rap met de tekenstift.
Bij
zijn bezoeken aan Panorama in Haarlem toont Kurt Ard zich altijd een
bijzonder gezellige gast. Hij vertelt met liefde van zijn geboorteland,
dat hij een zekere verwantschap toekent met Nederland, en praat over ons
land met de typische scherpzinnigheid van de buitenlander, die
beroepshalve de mensen om hem heen gadeslaat. Hij verzuimt nooit een
uurtje door de oude binnenstad te
dwalen om antiquiteiten op de kop te tikken, want hij gelooft in
romantische dingen in zijn interieur, zoals koperen kandelaars, tinnen
bekers, en oude kasten. Over
nieuwe ideeën voor platen moet je hem liever niet lastig vallen. Hij
bedenkt liever zelf wat hij wil tekenen. Een typische Panorama-voorplaat
is geen daverend lachsucces, geen idiote mop, geen dolzinnige situatie,
maar een simpele anekdote uit het dagelijks leven. Dat moet je zelf
hebben meegemaakt of gezien. Dat ontdek je met het kunstenaarsoog,
afgericht op dergelijke situaties. De kleine humor van een sok die meer
gat dan sok is. De
platen die Kurt Ard levert, zijn tweemaal zo groot als het formaat van
ons blad en elk detail is haarfijn neergezet. U kunt zich voorstellen
dat Kurt Ard over één plaat twee weken tot een maand doet. Herinnert u
zich de prent van de telefonerende mevrouw, op Panorama nummer 46? Dat
waren twintig koppen. Twintig gelaatsstudies, Kurt Ard schilderde er
één per dag. Daarom zijn onze voorplaten heel wat kostbaarder dan de
gefotografeerde omslagen van andere weekbladen. Het is jammer dat wij u
niet elke week een meesterwerk van zijn hand kunnen bieden. Ze zijn er
doodeenvoudig niet. Maar die er zijn, zijn verbluffend, en een lijstje
waard."
Weekblad
Panorama, vijftiger jaren.
|
